۲-۱-۲-درمان گروهی شناختی رفتاری
۲-۱-۲-۱-تعریف درمان شناختی رفتاری
درمانگری شناختیرفتاری شکل سازمانیافتهای از درمانگری است که به واسطهی الگوی شناختی هدایت میشود. الگوی شناختی بیانگر آن است که تفکر نارسا و ارزیابی شناختی غیرواقعگرایانه در مورد رویدادهای معینی از زندگی میتوانند به طور منفی احساسها و رفتار را تحت تاثیر قرار دهند و این فرایند متقابل است و مولد اختلالهای شناختی بیشتری خواهد بود(علی پور،۱۳۹۰). بهعبارتی درمان شناختی رفتاری، نوعی رواندرمانی است که به بیماران کمک میکند تا به درک افکار و احساساتی که بر روی رفتارشان تأثیر میگذارد، نایل گردند. درمان شناختی رفتاری در حال حاضر برای درمان تعداد زیادی از اختلالات، از جمله هراسها (فوبیا)، اعتیاد، افسردگی و اضطراب بهکار گرفته میشود. درمان شناختی رفتاری عموماً کوتاه مدت است و بر کمک به بیماران در پرداختن به یک مشکلخاص تمرکزدارد. در خلال دورهی درمان، فرد یادمیگیرد که چگونه الگوهای فکری مخرّب یا مزاحمی که دارای تأثیرات منفی برروی رفتارش هستند را شناساییکند و تغییردهد.